Pumba
30 april 2001 - 25 maart 2012
Lieve Poemel,
Pumba, wat waren we blij toen je begin mei 2007 bij ons kwam wonen! Je was het grote voorbeeld voor onze toen 6 maanden oude pup Bono, uiteraard ook van Burnings home! En dat voorbeeld geven deed je met liefde en heel veel plezier, je leerde hem precies hoe hij de eenden moest drijven zodat jij ze uit het water
kon halen ook leerde je hem wat de mooiste modderpoel was en hoe hij daar het beste in kon gaan liggen! Wat hebben we vaak gelachen met je maar
ohhh even vaak heb ik je ook verwenst... als ik weer eens ruim een uur aan het water stond en jij mij halsstarrig negeerde!!!
En toen werd je ziek, een snel groeiende tumor die met spoed geopereerd moest worden. Een hele zware en heftige ingreep waarvan we niet wisten of je hem
zou overleven, maar we gingen ervoor. Samen met Cindy stonden wij al aan de operatietafel toen je nog volledig onder narcose was, alleen met koekjes wilde
je wakker worden zelfs toen konden we met je lachen. Na een heel langzaam en zwaar herstel van ruim 7 weken werd je door dierenarts Patrick
ontslagen met de eervolle titel "medisch wonder". Wat waren we blij!
Helaas niet lang, nog geen week later zag ik de tumor weer groeien, ongelofelijk wat hadden we verdriet. Wat heb je nog genoten van het mooie weer en wat liet je je heerlijk verwennen. Op Zondag zag ik de glans in je ogen verdwijnen en liet je duidelijk merken dat het goed was geweest! De dierenarts kwam bij ons thuis en samen met de kinderen, Cindy en Bono namen we afscheid, hoe mooi was het om te zien hoe Bono naar je toe sloop op het moment dat het écht klaar was... kippenvel!
Lieve Poemel bedankt voor alle mooie momenten en alle wijze lessen die je ons leerde!
Veel liefs xxxx
Nancy, Jessy en Noa
Lieve Poemel,
Pumba, wat waren we blij toen je begin mei 2007 bij ons kwam wonen! Je was het grote voorbeeld voor onze toen 6 maanden oude pup Bono, uiteraard ook van Burnings home! En dat voorbeeld geven deed je met liefde en heel veel plezier, je leerde hem precies hoe hij de eenden moest drijven zodat jij ze uit het water
kon halen ook leerde je hem wat de mooiste modderpoel was en hoe hij daar het beste in kon gaan liggen! Wat hebben we vaak gelachen met je maar
ohhh even vaak heb ik je ook verwenst... als ik weer eens ruim een uur aan het water stond en jij mij halsstarrig negeerde!!!
En toen werd je ziek, een snel groeiende tumor die met spoed geopereerd moest worden. Een hele zware en heftige ingreep waarvan we niet wisten of je hem
zou overleven, maar we gingen ervoor. Samen met Cindy stonden wij al aan de operatietafel toen je nog volledig onder narcose was, alleen met koekjes wilde
je wakker worden zelfs toen konden we met je lachen. Na een heel langzaam en zwaar herstel van ruim 7 weken werd je door dierenarts Patrick
ontslagen met de eervolle titel "medisch wonder". Wat waren we blij!
Helaas niet lang, nog geen week later zag ik de tumor weer groeien, ongelofelijk wat hadden we verdriet. Wat heb je nog genoten van het mooie weer en wat liet je je heerlijk verwennen. Op Zondag zag ik de glans in je ogen verdwijnen en liet je duidelijk merken dat het goed was geweest! De dierenarts kwam bij ons thuis en samen met de kinderen, Cindy en Bono namen we afscheid, hoe mooi was het om te zien hoe Bono naar je toe sloop op het moment dat het écht klaar was... kippenvel!
Lieve Poemel bedankt voor alle mooie momenten en alle wijze lessen die je ons leerde!
Veel liefs xxxx
Nancy, Jessy en Noa
